Categoría: Noticias

Toda la información actual

III TORNEO CIDADE DE NARON. CATEGORIA ALEVIN

 

III TORNEO CIDADE DE NARON 2016 – A FERVENZA

CATEGORIA ALEVIN

 

O Venres, 3 de xuño, comezaba un fin de semana repleto de partidos de futsal no Pavillón de As Lagoas. Correspondía á categoría alevín, abrir o Torneo e eran seis equipos, encadrados en dous grupos de tres os que loitarían por levantar o III Torneo Cidade de Narón.

O primeiro partido, o Narón Freixo B impoñíase ao Parrulo B nun partido moi completo dos pequenos do Freixo que conseguían impoñerse por un contundente 7 a 0, nun partido dominado de principio a fin. Os ferroláns, tampouco conseguían sacar nada positivo no seu segundo partido e volvían caer ante o Canido por un 3 a 1 que, ao cabo, condenábaos a disputar o partido polo 5º e 6º posto. No último partido do grupo, ao Narón Freixo *B, seríalle suficiente cun empate (1-1) ante o Canido para conseguir meterse na semifinal como primeiro de grupo, deixando ao Canido na segunda posición.

Seguir leyendo «III TORNEO CIDADE DE NARON. CATEGORIA ALEVIN»

EDITORIAL

 

EL FUTBOL ES VIDA

 

 En primer lugar, quiero comenzar con una pequeña reflexión personal lanzando una pregunta al aire: ¿ QUÉ ES EL FÚTBOL ? A menudo la gente de mi entorno se sorprende cuando les cuento mis anécdotas y el tiempo que le dedico al fútbol. Un ejemplo es que prefiero ver un partido del Prebenjamín B a un concierto de Bruce Springsteen mientras escucho cosas como “ Es una oportunidad única “. Intento convencerles. A fín de cuentas, a uno lo vemos por Youtube las veces que queramos mientras que el crecimiento de los niños es único pues las cámaras son nuestros ojos. “ Estás loco “ me dicen. El fútbol no es tan simple como una pelota y 44 piernas desesperadas por golpearla. El fútbol es pura emoción engloba todos los estados de ánimo. El fútbol es pasión y saca de ti respuestas que ni siquiera tú mismo te esperas. Pero sobretodo, el fútbol es UNIÓN y AMISTAD pues te ofrece la posibilidad de conocer a gente que en otros ámbitos jamás sabrías de ellos. No hay nada más bonito que abrazarse a un compañero después de un gol tras una semana de intensas disputas. Sí, el fútbol es tensión y hay que canalizarla. En mi caso, suele ser con las mismas personas. A veces hay gritos, golpes en la mesa y también simpáticas frases como “ Vete a tomar por c… “ pero todo termina cuando salimos por la puerta del campo. Por desgracia , este fín de semana perdí a un ser querido y todos sabemos lo que implica. Horas y horas de espera en sitios que no quieres ver ni en foto. Por suerte, en mi familia, no estamos faltos de amigos y pudimos comprobar como en las malas no estamos sólos. En mi caso particular, y al margen de los amigos de la infancia (esos que se cuentan con los dedos de las manos) y distintos familiares, me ví arropado por mis compañeros de grada de A Malata que sacrificaron nuestras previas prepartido por estar conmigo. También y como no puede ser de otra manera, por mi segunda familia. Esa a la que espero seguir dando guerra muchos años esté dónde esté. No es otra que la del Freixo. Esa la que me uní hace dos años y de la que espero seguir formando parte hasta que el destino nos separé. Y cuando lo haga, seguiré pendiente del móvil echando una mano en lo que pueda. Tanto yo como mi familia agradeceremos eternamente ese apoyo y mi abuela, allá dónde esté, seguro que también. En este momento al redactar esta carta no puedo hacer otra cosa que no sea sonreir. Quizás no estoy tan loco y tengo un poco de razón en mi ejemplo inicial. EL FÚTBOL ES VIDA.

 Para finalizar, quiero daros las gracias a todos. A Juan , nuestro líder que espero que siga otros 25 años al frente de eso. A Juan Carlos, mi padre futbolístico que siempre tiene una respuesta para cada pregunta y preguntas a las que yo no tengo respuesta. A Marcos , mi saco de boxeo por el cargo que ocupa pero un ejemplo de amistad y trabajo desinteresado. A Santi , ese que nunca falla y siempre está dispuesto a ayudar y buscar una solución aunque ella pase por madrugar un Domingo y atravesar Galicia para llevarme a un partido. A Joaquín, Marcos y José, personas increíbles y sinceras que me llevaría a cualquier equipo del mundo. También y como no podía ser otra manera a los padres y todos los niños del equipo cadete que ya que son de “mi propiedad“ voy a darme el lujo de dejarlos para el final. Recordad que no siempre el primero es el más destacado, que el camino es mejor recorrerlo todos juntos y en que en el fútbol como en la vida, UN TROPEZÓN NO ES CAÍDA.

 

GRACIAS.

HECTOR RICO VILLORAS

 

 

Página 55 de 101
1 51 52 53 54 55 56 57 58 59 101